Pierwszy dzień kalendarzowej wiosny wypada zawsze w tym samym terminie, czyli 21 marca. Astronomiczna wiosna rozpoczyna się zawsze w momencie równonocy wiosennej, inaczej przesilenia wiosennego (dzień i noc mają dokładnie taki sam czas trwania - po 12 godzin) i trwa aż do przesilenia letniego (najdłuższego dnia w roku).
Wiosna symbolizuje nowy początek nie tylko dlatego, że jest pierwszą porą roku w kolejności. To właśnie w jej okresie obchodzone są liczne święta, nawiązujące do powstawania nowego życia lub odradzania się.
Tradycyjnym zwyczajem związanym z pierwszym dniem wiosny jest topienie lub palenie Marzanny. Zwyczaj ten wywodzi się ze słowiańskich wierzeń pogańskich i związany był z Jarymi Godami, czyli cyklem obrzędów przypadających na czas równonocy wiosennej. Dawniej Marzanna uosabiała boginkę śmierci, którą należało wynieść ze wsi i utopić bądź spalić. Wierzono, że symboliczne zabicie postaci uosabiającej śmierć zapewni powrót życia czyli, zapewni obfite plony w nadchodzącym, letnim sezonie. Dzisiaj ma on jedynie wymiar symboliczny, podkreślający rytuał przywołania wiosny i pożegnania zimy. Obecnie Marzanna nie uosabia już śmierci, a raczej zimę, którą wyprasza się w dosadny sposób, aby zrobić miejsce wiośnie.
Pierwszy dzień wiosny jest też tzw. dniem wagarowicza. Czym jest wagarowanie raczej nie trzeba nikomu tłumaczyć. Ciekawsza jest za to historia tego wyjątkowego święta. Jak się okazuje, początek wiosny, wraz ze zmianą aury, jeszcze bardziej motywował niepokornych uczniów do opuszczania zajęć właśnie w tym okresie. Skala tego zjawiska była tak duża, że nauczyciele uznali walkę z nim za bezskuteczną i postanowili ugiąć się pod presją swoich podopiecznych.
W szkole nie odbywają się tradycyjne zajęcia edukacyjne. Zamiast tego, dzieci i młodzież mają zapewnioną rozrywkę w postaci gier i zabaw, a także zajęcia sportowe, kreatywne i wiele innych atrakcji. Często, wraz z opiekunami, przygotowują wspomnianą Marzannę i wspólnie dopełniają wiosennej tradycji.
A.J.
Komentarze